Seminars
Το παρόν κεφάλαιο (Seminars) έχει ελεγχθεί από τους συγγραφείς και θεωρείται ολοκληρωμένo. Συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση 0.81 Μάϊος 2007 του "Ανοικτό Σπηλαιολογικό Εγχειρίδιο".
Πώς μπορώ να γίνω σπηλαιολόγος?
Τα σεμινάρια σπηλαιολογίας είναι ένα απαραίτητο εφόδιο για όποιον θέλει να ασχοληθεί με την σπηλαιολογία. Παρέχουν τις απαραίτητες γνώσεις για οποιονδήποτε επιθυμεί να επισκέπτεται και να εξερευνεί σπήλαια και βάραθρα με ασφάλεια. Εστιάζουν τόσο στο τεχνικό όσο και στο επιστημονικό αντικείμενο γνώσεων που είναι απαραίτητο κατά την σπηλαιολογική πρακτική. Στην Ελλάδα σήμερα όλοι σχεδόν οι σπηλαιολογικοί σύλλογοι οργανώνουν κάθε χρόνο σεμινάρια σπηλαιολογίας. Αυτά διακρίνονται συνήθως σε σεμινάρια Α' επιπέδου και Β' επιπέδου.
Σεμινάρια Α' Επιπέδου
Τα σεμινάρια Α' επιπέδου ποικίλουν σε διάρκεια (από 10 συνεχόμενες μέρες έως 2 μήνες) και σε ύλη, ενώ όλα περιλαμβάνουν θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα. Στα θεωρητικά μαθήματα συνήθως διδάσκονται εισαγωγή στη σπηλαιολογία, εισαγωγή στην σπηλαιογένεση, γεωλογία, σπηλαιοβιολογία, αρχαιολογία, η προστασία σπηλαίων, χαρτογράφηση, φωτογραφία, πρώτες βοήθειες, εισαγωγή στη σπηλαιοκατάδυση, εισαγωγή στη σπηλαιοδιάσωση, ιστορία της σπηλαιολογίας, κ.α. Στα πρακτικά μαθήματα διδάσκονται στην πράξη βασικές τεχνικές ανάβασης και κατάβασης βαράθρων και κίνηση σε οριζόντια σπήλαια, χαρτογράφηση, φωτογραφία κ.τ.λ., ενώ οι μαθητευόμενοι σπηλαιολόγοι έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν φαινόμενα, αντικείμενα ή οργανισμούς για τα οποία έχουν διδαχθεί στα θεωρητικά. Τα θεωρητικά μαθήματα συνήθως γίνονται καθημερινές (απογεύματα) ενώ τα πρακτικά συνήθως Σάββατο ή Κυριακή ή Σαβατοκύριακο εντός ή εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Μετά το πέρας των σεμιναρίων, ο σπηλαιολόγος είναι πια εφοδιασμένος με τις κατάλληλες γνώσεις και τεχνικές ώστε να μπορέσει να ακολουθήσει σαν μέλος (σαν αυτόνομος) μιας εξερευνητικής ή άλλης σπηλαιολογικής αποστολής.
Σεμινάρια Β' Επιπέδου
Αφού κάποιος έχει παρακολουθήσει με επιτυχία τα Σεμινάρια Α' επιπέδου και έχει αποκτήσει ένα βαθμό σπηλαιολογικής εμπειρίας, τότε μπορεί να παρακολουθήσει τα σεμινάρια Β’ επιπέδου. Τα σεμινάρια αυτού του τύπου συνήθως έχουν σαν σκοπό την τεχνική εξειδίκευση του εξερευνητή σπηλαιολόγου. Σε αυτά λοιπόν ο σπηλαιολόγος μαθαίνει κυρίως τις τεχνικές αρματώματος ενός κάθετου βαράθρου, γίνεται άριστος γνώστης των τεχνικών αυτοδιάσωσης, χαρτογράφησης όπως επίσης μαθαίνει και πιο ειδικές τεχνικές σπηλαιολογίας. Μετά το πέρας των σεμιναρίων αυτών ο σπηλαιολόγος είναι πια εφοδιασμένος με τις κατάλληλες γνώσεις και τεχνικές ώστε να μπορέσει να ηγηθεί μίας μικρής ομάδας, να αρματώσει και να κατεβάσει με ασφάλεια αυτήν την ομάδα σε ένα κάθετο βάραθρο.
Μερικοί από τους σπηλαιολογικούς συλλόγους που κάνουν κάθε χρόνο τέτοια σεμινάρια είναι (Με αλφαβητική σειρά).
Κάθε Άνοιξη:
- ΕΣΕ (Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρία)
- ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
- ΣΕΛΑΣ (Σπηλαιολογικός Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος)
- ΣΠΕΛΕΟ (Σπηλαιολογικός Ελληνικός Εξερευνητικός Όμιλος)
Κάθε Φθινόπωρο:
- ΣΠΟΚ (Σπηλαιολογικός Όμιλος Κρήτης)
- ΦΟΣ (Φυσιολάτρες Ορειβάτες Σπηλαιολόγοι)
- Χείρων - Εταιρεία Σπηλαιολογικών Ερευνών Θεσσαλίας "Ο Χείρων" - (Βόλος)
Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να παρακολουθούν της ανακοινώσεις στις ιστοσελίδες των συλλόγων για επικείμενα σεμινάρια όπως επίσης και στο φόρουμ της Σπηλαιολογικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΣΟΕ)
Μέθοδοι για ασφάλεια κατά την εκπαίδευση
Η διαδικασία κατά την οποία οι εκπαιδευτές μυούν ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με την σπηλαιολογία στις τεχνικές SRT πρέπει να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά. Ήτοι την ασφάλεια (πρώτα και πάνω από όλα, τόσο για τους εκπαιδευόμενους, όσο και για τους εκπαιδευτές), την οικονομία σε δυνάμεις και την εύκολη κατανόηση του τι κάνει - ο εκπαιδευόμενος) και γιατί.
Μια τυπική λοιπόν εκπαιδευτική μέρα θα ξεκινήσει με τον προσεκτικό έλεγχο των υλικών. Κάθε εκπαιδευτής επιβάλλεται να δίνει το παράδειγμα. Προσπαθεί να μεταδίδει στους εκπαιδευόμενους σιγουριά και ηρεμία. Ένας αγχωμένος εκπαιδευτής είναι σίγουρο πως θα μεταδώσει την ψυχολογική του κατάσταση στους εκπαιδευόμενους.
Ο εκπαιδευτής επιβάλλεται με την προσωπικότητα του: δεν χρειάζεται να φωνάζει ή να χειρονομεί. Και σίγουρα δεν θα δεχτεί καμιά έκπτωση στις διαδικασίες!!!
Αυτά σε ότι αφορά τα "γενικά". Ας υποθέσουμε τώρα πως ο εκπαιδευόμενος ασφαλίζεται στην ζώνη προσέγγισης και κάτω από το άγρυπνο μάτι του εκπαιδευτή του φτάνει στην άκρη του βαράθρου (ή κάτι ανάλογου τέλος πάντων...) ασφαλίζεται στον κρίκο της αλεξίσφαιρης κεντρικής δεσιάς και ετοιμάζεται - αφού περάσει το σκοινί στον καταβατήρα - να κατέβει προς τα κάτω.
Πώς ο εκπαιδευτής εξασφαλίζει πως δεν θα γίνει το λάθος κι ο εκπαιδευόμενος δεν θα βρεθεί περισσότερο γρήγορα από όσο θα πρέπει στο τέρμα της διαδρομής του σχοινιού; Έτσι λοιπόν π
==