Riggingexamples

From Ανοικτό Σπηλαιολογικό Εγχειρίδιο
Revision as of 21:21, 15 October 2008 by Dim.kar (Talk | contribs) (Εναλλακτικοί μέθοδοι ισοστάθμισης)

Jump to: navigation, search

Τοποθέτηση του σκοινιού στο σάκο

Γράψε πως μπαίνουν οι πλακέτες οροφής

Βασικά παραδείγματα αρματώματος

Συντελεστής πτώσης

Εικόνα 1: Ίδια βύσματα, τρία διαφορετικά αρματώματα, τρεις διαφορετικοί συντελεστές
Εικόνα 1: στην πρώτη (υπο) εικόνα ο δεύτερος σε σειρά κόμπος είναι ψηλότερα από τον πρώτο. Κατά συνέπεια εάν υποχωρήσει η δεύτερη αγκύρωση θα έχουμε το εξής συντελεστή πτώσης FF=2α/β, όπου α το ύψος της πτώσης, β το μήκος του ενεργού σκοινιού και FF Fall Factor (συντελεστής πτώσης), άρα επειδή το β είναι μικρότερο του α τότε FF>1 άρα θανάσιμος κίνδυνος: τα σπηλαιολογικά σκοινιά λειτουργούν με FF έως 1!!! Για τον λόγο αυτό χαρακτηρίζεται LETHAL (θανάσιμος)

Στην μεσαία (υπο)εικόνα τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Ο τύπος μας επειδή α=β γινεται FF=1 οπότε δεν υπάρχει θέμα. Αλλά και πάλι δεν είναι ιδανικό οπότε σωστά στην εικόνα χαρακτηρίζεται απλά ως "safe"

Στην δεξιά (υπο) εικόνα ο το β είναι πάντα μικρότερο από το α οπότε σε κάθε περίπτωση FF<1 άρα το σκοινί μας δουλεύει ιδανικά.

Εικόνα 2: Ίδια βύσματα, δύο διαφορετικά αρματώματα, ίδιοι συντελεστές συντελεστές
Εικόνα 2:Στην πρώτη (υπο) εικόνα τύπος μας επειδή α=β γινεται FF=1 οπότε δεν υπάρχει θέμα. Αλλά και πάλι δεν είναι ιδανικό οπότε σωστά στην εικόνα χαρακτηρίζεται απλά "good".

Στην κάτω (υπο) εικόνα επειδή αν αστοχήσει το δεύτερο βύσμα με τον σπηλαιολόγο να έχει ασφαλιστεί στη δεύτερη αλλαγή το β θα είναι πάντα ίσο με το α οπότε σε κάθε περίπτωση FF=1 άρα το σκοινί μας δουλεύει ιδανικά. Παρόλα αυτά η πτώση θα είναι πολύ μεγαλύτερη, κάτι που αυτόματα την καθιστά επικίνδυνη. Για το λόγο αυτό χαρακτηρίζεται "dangerous" (επικίνδυνη) και συνίσταται να αποφεύγετε.

Εικόνα 3: Λούπες και συντελεστές πτώσεων
Εικόνα 3: Στην αριστερή (υπό) εικόνα παρότι οι κόμποι είναι στο ίδιο ύψος (άρα ο FF είναι 1) εάν υποχωρήσει η δεξιά αγκύρωση θα έχουμε μια σεβαστή και πιθανόν επικίνδυνη πτώση. Από την άλλη η λούπα μπορεί να είναι απαραίτητη για την κίνηση μας, πχ να πρόκειται για μια κρεμαστή αλλαγή.

Η δεξιά (υπο) εικόνα είναι μια προσέγγιση που επιλύει το πρόβλημα αυτό: σειριακό αρμάτωμα, ασφάλιση, λούπα για πάτημα και ξανά ασφάλιση στο σκοινί. Σε περίπτωση που η δεύτερη ασφάλεια αστοχήσει το ύψος της πτώσης θα είναι πάρα πολύ μικρό. Μειονέκτημα σε αυτήν την προσέγγιση είναι ότι η σύνδεση των δύο κόμπων δεξιά είναι ένα καραμπίνερ, οπότε υπάρχει πιθανότητα να αστοχήσει (έαν πχ φορτιστεί μη φυσιολογικά -στον άξονα της πύλης ας πούμε). Αυτό επιλύεται με ένα τετραπλό κόμπο οκτώ (μία λύση) ή την δημιουργία της λούπας από έναν ξεχωριστό ιμάντα ή κορδονέτο. Αυτή είναι μάλλον και η βέλτιστη λύση.

Aλεξίσφαιρη δεσιά όπου χρειάζεται

Εικόνα 4: Aλεξίσφαιρη δεσιά όπου χρειάζεται
Εικόνα 4: Ανεξάρτητα του εάν επρόκειτο για ενδιάμεση αλλαγή ή αρχική δεσιά, η υποχώρηση μια αγκύρωσης δεν πρέπει ποτέ να εκθέτει το σκοινί μας σε κίνδυνο. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, στην αριστερή (υπο) εικόνα η υποχώρηση της αγκύρωσης δεξιά οδηγεί μας το σκοινί σε αιχμηρή κόψη, άρα θανάσιμος κίνδυνος ακόμη κι αν η πρώτη αγκύρωση δεν έχει υποχωρήσει.

Είναι δηλαδή η μη εφαρμογή του κανόνα της αλεξίσφαιρης δεσιά που αναλύουμε εδώ:

"Και προσοχή, η κεντρική δεσιά δεν είναι μονάχα η πρώτη δεσιά της κατάβασης. Είναι και οποιαδήποτε άλλη δεσιά για την οποία οι συνθήκες επιβάλουν να την αντιμετωπίζουμε σαν κεντρική δεσιά. Π.χ. στην περίπτωση της τελευταίας αλλαγής πριν τον πάτο της κατάβασης τότε αυτή την αλλαγή στις περισσότερες περιπτώσεις την θεωρούμε σαν νέα κεντρική δεσιά και όχι σαν μια απλή αλλαγή."

Η λύση είναι απλή: διπλή αγκύρωση, άρα νέα αλεξίσφαιρη δεσιά. Στην (υπο)εικόνα δεξιά δεν έχει τηρηθεί ο κανόνας του ψηλού και άνετου αρματώματος. Ο σπηλαιολόγος θα δυσκολευθεί αρκετά για να μπει και να βγει από την κυρίως διαδρομή στην ασφαλή ζώνη.

Προσοχή στις ισοσταθμίσεις

Εικόνα 5: Τι πρέπει να πρσέχουμε στις ισοσταθμίσεις;
Εικόνα 5: Και τα τρία σενάρια που παρουσιάζονται στις τρεις (υπο) εικόνες πρέπει να αποφεύγονται.

Στην αριστερή το σημείο αδυναμίας είναι το carabiner: Σε περίπτωση αστοχίας του τα πάντα θα καταρρεύσουν. Το καραμπίνερ μπορεί πολύ εύκολα να μετακινηθεί και να δεχτεί τάσεις στον άξονα της πύλης, άρα επικίνδυνο για αστοχία και δεν συνίσταται.

Στην μεσαία, ο ιμάντας δεν "φορτίζει" τις φυσικές μας αγκυρώσεις μόνο προς τα "κάτω" αλλά και οριζόντια, άρα αυξάνουμε τις πιθανότητες αυτές να αστοχήσουν. Κατά κανόνα οι φυσικές αγκυρώσεις αντέχουν πολύ μεγαλύτερες φορτίσεις στον κάθετο άξονα παρά στον οριζόντιο. Η συγκεκριμένη διάταξη είναι επικίνδυνη και δεν συνίσταται.

Στην εικόνα δεξιά τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα: κατάρρευση του ενός από τα φυσικά σημεία αγκύρωσης θα επιφέρει την πλήρη κατάρρευση της διάταξης άρα ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ!!!

Η βέλτιστη λύση εμπεριέχεται στην (υπο)εικόνα αριστερά με τις εξής αλλαγές: δύο καραμπίνερ στα άκρα των ιμάντων και κόμπος του μίκυ σε κάθε κόμπο στο σκοινί μας με κάθε αφτί να ασφαλίζεται χωριστά. Τα καραμπίνερ δέχονται συνεχώς τάση στον ιδανικό τους άξονα και η κατάρρευση της μίας φυσικής δεσιάς δεν θα σημάνει και την κατάρρευση όλου του συστήματος. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν διαθέτουμε καραμπίνερ μπορούμε να συνδέσουμε το σκοινί απευθείας πάνω στον ιμάντα ή το κορδονέττο με διπλό ποδόδεσμο/τσέχικο κάνοντας οικονομία στα υλικά.

Εναλλακτικοί μέθοδοι ισοστάθμισης

Εικόνα 7:Εναλλακτικοί μέθοδοι ισοστάθμισης
Εικόνα 6:Η πλέον χρησιμοποιούμενη μέθοδος ισοστάθμισης: κόμπος του μίκυ ή αυτιά λαγού ή "ελληνικό Υ"
Εικόνα 6: Ο κλασσικός τρόπος ισοστάθμισης, "μοιράσματος" δηλαδή της φόρτισης σε δύο ασφάλειες είναι αυτός που γίνεται με τον κόμπο του μίκυ ή αυτιά λαγού ή "ελληνικό Υ". Εναλλακτικά μπορεί φυσικά να χρησιμοποιηθεί και διπλή καντηλίτσα. Πέρα από τον κλασσικό τρόπο ισοστάθμισης υπάρχουν και άλλοι. Στην εικόνα 7