Difference between revisions of "K Adamopoulos"

From Ανοικτό Σπηλαιολογικό Εγχειρίδιο
Jump to: navigation, search
m (Η Κώστας Αδαμόπουλος μετονομάστηκε σε K Adamopoulos)
Line 1: Line 1:
 +
<div class="notice metadata" id="stub" style="clear:both;">''This {{{article}}} is a [[Wikipedia:Stub|stub]]. You can help Wikipedia by [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|action=edit}} expanding it]''.</div>[[Category:{{{category}}} stubs]]
 +
 
[[Image:caspex.jpg|frame|left|Κώστας Αδαμόπουλος]]Ονομάζομαι '''Κώστας Αδαμόπουλος''' και έχω γεννηθεί στις '''7 Μαρτίου του 1973''' στον Πύργο της Ηλείας. Εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια δίπλα στην θάλασσα, σε έναν τόπο απελπιστικά πεδινό.  Σε ηλικία 17 χρονών, μετά από Πανελλήνιες Εξετάσεις (από Γενικό Λύκειο) πέρασα στην '''Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας του ΤΕΙ Ηρακλείου''' (ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα μου, Γεωπόνος γαρ).  Έτσι μετακόμισα στην αγαπημένη  μου '''Κρήτη''' για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου.  Μάλλον ανήσυχος από μικρός, δοκίμασα διάφορα «πεδία» προσπαθώντας να βρω τον τρόπο ζωής που μου ταιριάζει. Έχοντας πάθος με τα ταξίδια με αυτοκίνητο (αρχικά) και την μοτοσικλέτα (μέχρι και σήμερα) άρχισα από νωρίς να εξερευνώ το νησί και να αγαπάω όλο και περισσότερο τις εκδρομές στην φύση και ειδικά στην ορεινή φύση η οποία αποτελούσε για μένα ένα πρωτόγνωρο πεδίο (όντως μεγαλωμένος στον κάμπο).  Το 1992, μέσα από το ΤΕΙ είχα την τύχη να έρθω σε επαφή με το τοπικό τμήμα της '''Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας''' (στο Ηράκλειο), τα μέλη του οποίου με αγκάλιασαν πολύ θερμά από την αρχή παρά το γεγονός του ότι εκείνη την χρονιά (λίγες βδομάδες πριν ξεκινήσω) είχαν χάσει ένα μέλος τους (τον Σάββα Βαρδάκη), σε σπηλαιολογικό ατύχημα.
 
[[Image:caspex.jpg|frame|left|Κώστας Αδαμόπουλος]]Ονομάζομαι '''Κώστας Αδαμόπουλος''' και έχω γεννηθεί στις '''7 Μαρτίου του 1973''' στον Πύργο της Ηλείας. Εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια δίπλα στην θάλασσα, σε έναν τόπο απελπιστικά πεδινό.  Σε ηλικία 17 χρονών, μετά από Πανελλήνιες Εξετάσεις (από Γενικό Λύκειο) πέρασα στην '''Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας του ΤΕΙ Ηρακλείου''' (ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα μου, Γεωπόνος γαρ).  Έτσι μετακόμισα στην αγαπημένη  μου '''Κρήτη''' για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου.  Μάλλον ανήσυχος από μικρός, δοκίμασα διάφορα «πεδία» προσπαθώντας να βρω τον τρόπο ζωής που μου ταιριάζει. Έχοντας πάθος με τα ταξίδια με αυτοκίνητο (αρχικά) και την μοτοσικλέτα (μέχρι και σήμερα) άρχισα από νωρίς να εξερευνώ το νησί και να αγαπάω όλο και περισσότερο τις εκδρομές στην φύση και ειδικά στην ορεινή φύση η οποία αποτελούσε για μένα ένα πρωτόγνωρο πεδίο (όντως μεγαλωμένος στον κάμπο).  Το 1992, μέσα από το ΤΕΙ είχα την τύχη να έρθω σε επαφή με το τοπικό τμήμα της '''Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας''' (στο Ηράκλειο), τα μέλη του οποίου με αγκάλιασαν πολύ θερμά από την αρχή παρά το γεγονός του ότι εκείνη την χρονιά (λίγες βδομάδες πριν ξεκινήσω) είχαν χάσει ένα μέλος τους (τον Σάββα Βαρδάκη), σε σπηλαιολογικό ατύχημα.
  

Revision as of 21:48, 16 February 2007

[[Category:{{{category}}} stubs]]
Κώστας Αδαμόπουλος
Ονομάζομαι Κώστας Αδαμόπουλος και έχω γεννηθεί στις 7 Μαρτίου του 1973 στον Πύργο της Ηλείας. Εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια δίπλα στην θάλασσα, σε έναν τόπο απελπιστικά πεδινό. Σε ηλικία 17 χρονών, μετά από Πανελλήνιες Εξετάσεις (από Γενικό Λύκειο) πέρασα στην Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας του ΤΕΙ Ηρακλείου (ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα μου, Γεωπόνος γαρ). Έτσι μετακόμισα στην αγαπημένη μου Κρήτη για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Μάλλον ανήσυχος από μικρός, δοκίμασα διάφορα «πεδία» προσπαθώντας να βρω τον τρόπο ζωής που μου ταιριάζει. Έχοντας πάθος με τα ταξίδια με αυτοκίνητο (αρχικά) και την μοτοσικλέτα (μέχρι και σήμερα) άρχισα από νωρίς να εξερευνώ το νησί και να αγαπάω όλο και περισσότερο τις εκδρομές στην φύση και ειδικά στην ορεινή φύση η οποία αποτελούσε για μένα ένα πρωτόγνωρο πεδίο (όντως μεγαλωμένος στον κάμπο). Το 1992, μέσα από το ΤΕΙ είχα την τύχη να έρθω σε επαφή με το τοπικό τμήμα της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας (στο Ηράκλειο), τα μέλη του οποίου με αγκάλιασαν πολύ θερμά από την αρχή παρά το γεγονός του ότι εκείνη την χρονιά (λίγες βδομάδες πριν ξεκινήσω) είχαν χάσει ένα μέλος τους (τον Σάββα Βαρδάκη), σε σπηλαιολογικό ατύχημα.


Στην σπηλαιολογία βρήκα το πεδίο που έψαχνα. Είναι ένας χώρος στον οποίο μπορείς να αναπτυχθείς πνευματικά και πολιτιστικά ενώ συνάμα να ταξιδεύεις και να γυμνάζεσαι. Αρχικό κίνητρο μου μια πρόκληση... Μια τεράστια πρόκληση η οποία σύντομα μετατράπηκε σε δέσμευση για την ανάπτυξη της σπηλαιολογίας στην χώρα μας, την διάδοσή της και την εξέλιξη της σε βαθμό που να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από την σπηλαιολογία άλλων - πιο ανεπτυγμένων σπηλαιολογικά - χωρών:


Όλα άρχισαν μόλις έμαθα ότι εν έτη 1992, στο βαθύτερο σπήλαιο της χώρας μας είχαν κατέβει μονάχα Γάλλοι σπηλαιολόγοι (αυτό ήταν τότε μόλις -473μ, ήταν ο «Τάφκος στα Πετραδολάκια»). Οι περιγραφές του Γιάννη Νάθενα (μέλος ΕΣΕ) - του μόνου Έλληνα που είχε κατεβεί κάτω από την λίμνη (σε βάθος -400 μέτρα) - για τους καταρράκτες και τα νερά, έκαναν την φαντασία μου να οργιάζει και να θέλω όσο τίποτα άλλο να πατήσω το πόδι μου σε αυτά τα μέρη.


Συνοψίζοντας (14 χρόνια μετά) μπορώ να πω σήμερα ότι ξεκίνησα για να κατέβω το βαθύτερο βάραθρο της χώρας και τελικά βρέθηκα να κατεβαίνω το βαθύτερο βάραθρο του κόσμου την Voronia-Krubera (-2.164m), το 2005. Το 1992, θεωρούσα «άθλο και άπιαστο όνειρο» να επαναλάβω το εγχείρημα των Γάλλων (στα -473μ) την στιγμή που τρία χρόνια αργότερα (το 1996) μετά από σκληρή δουλειά και αφοσίωση εξερευνούσαμε μαζί με μια χούφτα ανθρώπους, Έλληνες και Γάλλους, την «Ταφκούρα» - το απόλυτο Σπήλαιο για μένα - σε βάθος -810μ και μήκος 6,5 χιλιόμετρα. Σαν να μην έφταναν αυτά, λίγο αργότερα (1997) βρέθηκα από νωρίς στον «Γουργούθακα» (-1208μ) με τους πανέμορφους καταρράκτες του για να οδηγήσω εκεί την ομάδα μας, από τον ΣΕΛΑΣ, το 1999 (-985μ) και 2001 (-1208μ).


Εκπαίδευση

Στην πορεία αυτήν είχα την τύχη να συμπράξω με εκατοντάδες άλλους σπηλαιολόγους από την Ελλάδα και το εξωτερικό, είτε σε σπήλαια της Ελλάδας είτε σε σπήλαια του εξωτερικού οπότε δεν μπορώ να παρά να αναγνωρίσω ότι όσα ξέρω σήμερα τα οφείλω σε αυτούς. Αυτό το λεω γιατί πιστεύω ότι ποτέ δεν σταματάς να μαθαίνεις και ότι μαθαίνεις πολλά ακόμη και από τους πιο αρχάριους. Θεωρώ όμως ότι η δράση μου στην σπηλαιολογία στιγματίστηκε από το ζευγάρι Γάλλων σπηλαιολόγων Thierry Monges(CREI/FFS) και Manon Moreau τους οποίους γνώρισα το 1993 και στους οποίους οφείλω κατά το μεγαλύτερο ποσοστό την εκπαίδευση, το ύφος και την σημερινή μου προσέγγιση στην σπηλαιολογία. Είναι αναμφισβήτητα οι μέντορές μου και οι σπηλαιολογικοί γονείς μου. Έκτοτε, σημαντική επίδραση είχαν πάνω μου τόσο «σημαντικοί» και «επώνυμοι» σπηλαιολόγοι όσο και άτομα που σήμερα δεν κάνουν σπηλαιολογία και ήταν απλά περαστικοί: Eric Limagnie (FR), Πρόεδρος της EFS/FFS στην Γαλλία, Marcel Messonier (FR) (Βιβλιοθήκη της FFS), Andy Eavis (UK), Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης Σπηλαιολογίας (UIS), Denis Provalov (RU) και Oleg Klimchouk (UA) ιδρυτές και ηγέτες του CAVEX team (στο οποίο σήμερα είμαι μέλος), Alan Warlrid (συγγραφέας του Vertical) και πολλοί – πολλοί άλλοι από πολλές χώρες.


H πρόκληση για την ανάπτυξη της σπηλαιολογίας στην Ελλάδα ήταν προφανής λόγω της επαφής με τους Γάλλους (υπήρχε άμεση σύγκριση στο μυαλό μου...) Στην χώρα μας τότε (1993) μιλούσαμε για σπηλαιολογικές αποστολές και εννοούσαμε ένα Σάββατο, μια Κυριακή άντε το πολύ ένα Σαββατοκύριακο (ισχύει σήμερα ισχύει αυτό?). Οι Γαλλικές αποστολές στις οποίες συμμετείχα είχαν διάρκεια έναν μήνα το λιγότερο (πολλές φορές ενάμιση μήνα ή και δύο)... Στην Ελλάδα τότε υπήρχαν στην ουσία 2-3 βιαία 4 σύλλογοι. Από την άλλη, οι Γάλλοι μου ανέφεραν την ανάπτυξη των συλλόγων στην δική τους χώρα και ‘γω ονειρευόμουν να ξημερώνει μια μέρα με περισσότερους Έλληνες σπηλαιολόγους οι οποίοι να έχουν τα μέσα, την γνώση και την εμπειρία για να διοργανώνουν πραγματικές σπηλαιολογικές αποστολές και να κάνουν πραγματικά σημαντικές εξερευνήσεις μην έχοντας σε τίποτα να ζηλέψουν από τους αλλοδαπούς. Υπήρχαν τότε πάρα πολλά σπήλαια στην ίδια μας την χώρα τα οποία δεν τα είχαμε «πατήσει» κάτι που έδειχνε το πόσο υπολειπόμασταν σε εμπειρία. Ακόμη και σήμερα πιστεύω ότι υπάρχουν πάμπολλα ανεξερεύνητα τα οποία μας περιμένουν και δεν πρέπει να καθυστερούμαι...


Έτσι δούλεψα πολύ σκληρά - στην αρχή σχεδόν μόνος γιατί ο δρόμος μου με την ΕΣΕ χώρισε προσωρινά το 1994 με 1996. Τότε συμμετείχα στην ίδρυση της Σπηλαιολογική Ομάδα ΤΕΙ Ηρακλείου και άρχισα να δουλεύω - εθελοντικά πάντα - για την ανάπτυξης της σπηλαιολογίας στην Ελλάδα με την συνεχή εκπαίδευση νέων μελών και με συμμετοχές σε ξένες αποστολές για εμπειρία. Μέσα από την Ομάδα του ΤΕΙ βγήκαν νέοι σπηλαιοσύντροφοι, πολλοί από τους οποίους είναι συνοδοιπόροι μου μέχρι και σήμερα – οι περισσότεροι πλέον, όπως κι εγώ, μέλη του ΣΕΛΑΣ - ο οποίος ιδρύθηκε το 1997.


Το 1997 συνέβησαν μια σειρά από σημαντικά γεγονότα (λίγο πριν την επίσημη ίδρυση του ΣΕΛΑΣ). Τότε οργανώσαμε την πρώτη μας αμιγώς Ελληνική σπηλαιολογική αποστολή στην «Ταφκούρα», μια αποστολή η οποία δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις ξένες και προσέθεσε περίπου 500μ νέων τμημάτων. Επίσης, μετά την λήξη της αποστολής αυτής μετακόμισα στην Αθήνα, στην οποία ζω και εργάζομαι έκτοτε - ολοκλήρωσα άλλωστε και τις σπουδές μου στο ΤΕΙ.


Για να υπάρξει ανάπτυξη στην σπηλαιολογία πρέπει να υπάρχει εκπαίδευση (τόσο μέσα από εμπειρία στο πεδίο και μέσα από τα θρανία και τα βιβλία). Έτσι την χρονιά εκείνη (1997) οργάνωσα την αποστολή τεσσάρων Ελλήνων στην Γαλλία για την απόκτηση αναγνωρισμένου διπλώματος Initiateur (FFS) – Α’ βαθμίδα εκπαιδευτή της Γαλλικής Ομοσπονδίας Σπηλαιολογίας. Ήμασταν τότε οι πρώτοι έλληνες με αυτόν τον τίτλο ενώ αργότερα ακολούθησε σχολείο που οργάνωσα στην Ελλάδα (το 2002) στην Κρήτη από το οποίο προέκυψαν 10 ακόμη Έλληνες «Initiateur», συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία σύγχρονου εκπαιδευτικού υπόβαθρου για την σπηλαιολογία στην χώρα.


Προσβλέποντας στην ανάπτυξη της σπηλαιολογίας στην Ελλάδα, δεν μπορούσα παρά να προβλέψω (άλλωστε άκουγα ιστορίες με ατυχήματα από τους ξένους) και τα σπηλαιολογικά ατυχήματα που συνεπάγονται μιας τέτοιας ανάπτυξης. Έτσι το 2003, από την θέση του Γ. Γραμματέα της νεοσύστατης τότε Σπηλαιολογικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΣΟΕ), ανέλαβα μια σειρά από πρωτοβουλίες για την δημιουργία της ΣΠΗΛΑΙΟΔΙΑΣΩΣΗΣ και την ένταξη της υπό την αιγίδα της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας, ενώ από τότε συντηρώ την λίστα με τα σπηλαιολογικά ατυχήματα με στόχο την έρευνα και πρόληψη τους.


Εργασίες - συνέδρια

Το 1994 συμμετείχα στο πρώτο μου συνέδριο (Πανευρωπαϊκό), οργανωμένο από την ΕΣΕ στην Αθήνα. Εκεί παρουσίασα μια εργασία για «Τα μεγαλύτερα σπήλαια της Κρήτης» ενώ προέδρευε ο εκλιπών πλέον, Γιάννης Ιωάννου (ίσως τον πιο σεβαστό σπηλαιολόγο που έχω γνωρίσει ποτέ). Πίσω από αυτήν την εργασία υπήρχε πληρέστατη βιβλιογραφία με αναφορές σπηλαιολογικών αποστολών (κατά 95% ξένων). Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τις αναφορές των αποστολών και έπλαθα εικόνες για τα σπήλαια που περιέγραφαν οι εξερευνητές. Αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί σήμερα, έχω εξερευνήσει τα περισσότερα από αυτά και έχω έτσι ακολουθήσει τα χνάρια αποστολών που έδρασαν πριν από 20 και πλέον χρόνια συμβάλλοντας έτσι στο να περάσει σε Ελληνικά χέρια η γνώση και εμπειρία για τα σπήλαια αυτά και τις σχετικές καρστικές περιοχές. Πριν να γίνει αυτό η γνώση αυτή ανήκε μονάχα σε αλλοδαπούς. Με ελάχιστες εξαιρέσεις π.χ. «Του Προκόπη» (Εύβοια) , «Φτερόλακκα» (Παρνασσός) τα πεδία στα οποία κινήθηκα ήταν όλα πεδία για τα οποία δεν είχαν ενδιαφερθεί οι υπόλοιποι Έλληνες συνάδελφοι.


Το συνέδριο αυτό ήταν η αρχή. Έκτοτε έχω παρουσιάσει αρκετές εργασίες σε συνέδρια, σπηλαιολογικές συναντήσεις και έχω πραγματοποιήσει πολύ περισσότερες ομιλίες – παρουσιάσεις σε ευρύ κοινό. Η θεματολογία των εργασιών μου είναι κατά κύριο λόγω: αποτελέσματα εξερευνητικών αποστολών, σπηλαιολογικοί «άτλαντες», λογισμικό για χαρτογράφηση, τεχνικές ανάβασης σε μονό σκοινί, στατιστικές ατυχημάτων και πρόληψη ατυχημάτων – σπηλαιοδιάσωση.


Μάλιστα είχα την τύχη να εμπλακώ στην διοργάνωση του 14ου Παγκόσμιου Σπηλαιολογικού Συνεδρίου(14 ICS) της Παγκόσμιας Σπηλαιολογικής Ένωσης (UIS) από την θέση του Γ. Γραμματέα της Σπηλαιολογικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (μαζί με τον τότε Πρόεδρο, Κώστα Ζούπη) που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2005 στον Κάλαμο (Αττική). Στο συνέδριο αυτό παρουσίασα τρεις εργασίες.


Στο προσωπικό μου αρχείο έχω μια σειρά από δημοσιεύσεις σε τοπικό (Κρήτη) και σε Αθηναϊκό ημερήσιο τύπο (εφημερίδες), σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, συνεντεύξεις σε ραδιόφωνο και τηλεόραση (από το 1997 έως και σήμερα) οι οποίες έγιναν είτε με αφορμή επίκαιρα θέματα είτε με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για τον σπηλαιολογικό πλούτο της χώρας μας. Αυτά συνυπάρχουν στο αρχείο μου μαζί με πολλά βίντεο τα οποία έχω τραβήξει είτε μόνος (π.χ. 1993, Ταφκούρα) ή μαζί με τον Κώστα Φαραζάκη (1995-1996, Λαγκούφα (-124μ), Κατ.Σάββα Βαρδάκη κ.α.) ή τέλος τα περισσότερα βοηθώντας τον Ανδρέα Χαλκιόπουλο (2002 – 2005).


Σημαντικότερες σπηλαιολογικές αποστολές

Πολυάριθμές συμμετοχές ή διοργανώσεις σε ελληνικές ή διεθνείς σπηλαιολογικές εξερευνητικές αποστολές μερικές από τις οποίες αναφέρονται εδώ. Διευκρινίζω ότι με τον όρο αποστολές εννοώ τουλάχιστον 9 μέρες διάρκεια – οι περισσότερες είχαν διάρκεια 15 μέρες ή και περισσότερο: Εξερεύνηση του βαράθρου «Διπλοτάφκι» (-400μ) το 1994., Υπ. Αποστολής, «Ταφκούρα 1997» (-860μ) (αποστολές τα έτη 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 2002), εξερεύνηση της «Στοιχειωμένης» (-580μ), το 2000 (υπ. Αποστολής), Αποστολες στον «Γουργούθακα» (-1208μ), (1999, 2001) το βαθύτερο μέχρι σήμερα βάραθρο στην Ελλάδα, Υπεύθυνος για την αποστολή «Ανώγεια – Ντελίνα 2002» στην οποία συμμετείχαν 92 σπηλαιολόγοι από 7 χώρες (και μέλη του ΣΠΕΛΕΟ) με στόχο την συνέχεια των εξερευνήσεων σε «Ταφκούρα» (-860μ), «Διπλοτάφκι» (-400μ), «Πετραδολάκια» (-475μ) και «Κορίτσι» (-225μ). Συμμετοχή στην αποστολή του ΣΠΕΛΕΟ στα “Πελετά” (-493μ) το 2000.


Το 2001 μαζί με τον Ηλία Καζαή πραγματοποιήσαμε μια "αλπινιστικού στυλ" επανάληψη της «Προβατίνας» (-400μ, 6 ώρες αρμάτωμα – ξ’ αρμάτωμα, συνολικά 48ώρες αποστολή Αθήνα- Προβατίνα-Αθήνα... (ήταν επίσης η πρώτη κατάβαση με σκοινιά 8.6 mm).


Χειμερινή αποστολή (2 εβδομάδες) στην Σλοβενία τον Ιανουάριο του 2003 («Skalarevo Βrezno», -910m),Συμμετοχή στην αποστολή του ΣΠΟΚ στο σπήλαιο «Του Μεσακού ο Τάφκος» (-326μ), Αποστολές στο «Πρόπαντες» (-305μ), στο «Μαύρο Σκιάδι» (-342μ) και πολλά άλλα. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούμε στα Λευκά Όρη της Κρήτης και πλέον δουλεύουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα σπηλιά - το «Στέρνο» (-460μ) - με πολύ καλές προοπτικές ενώ παράλληλα έχουμε εντοπίσει 203 βάραθρα (έχουν εξερευνηθεί τα 48). Τέλος, εχω συμμετάσχει σε σπηλαιολογικές αποστολές στο εξωτερικό, σε πολλές χώρες, με σημαντικότερη την συμμετοχή στην εξερεύνηση του βαθύτερου σπηλαιοβαράθρου στον κόσμο, της “Voronia – Krubera”, (-2140m) που βρίσκετε στον Καύκασο (Αμπχαζία, Γεωργία)


Συνολικά έχω εξερευνήσει περίπου 400 σπήλαια πολλά από τα οποία τα έχω προσπελάσει περισσότερες από μια φορές π.χ. 26 καταβάσεις στην «Ταφκούρα» πολλές από τις οποίες με διανυκτέρευση εντός του σπηλαίου.


Πολλές από τις προσεγγίσεις που εφάρμοσα σε αποστολές δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα όπως π.χ. οι κατασκηνώσεις εντός σπηλαίων, τα καψούλια για τις διανοίξεις (βάραθρο ΚΡ3, Κρουσώνας, άνοιξη του 1997), διανοίξεις με άλλης μορφής εκρηκτικά καθώς και χρήση πολλών νέων υλικών και τεχνικών για την κίνηση στα σκοινιά. Για παράδειγμα, χρησιμοποιώ φρένο στο πόδι (αυτοσχέδιο αρχικά), από το 1995 τότε που κανείς δεν μπορούσε να πρόβλεψει ότι 5 χρόνια αργότερα το pantin θα έκανε θραύση και θα ήταν μέρος του standard εξοπλισμού.


Οικογενειακή και επαγγελματική κατάσταση

Είμαι παντρεμένος με την Ολυμπία Αναγνώστου με την οποία είμαστε μαζί από το 1995 και πάντοτε αποτελεί στήριγμα μου σε όλες μου τις προσπάθειες ενώ έχει ζήσει από κοντά όλες τις πιο πάνω αποστολές.


Επαγγελματικά ασχολούμαι με την διασφάλιση ποιότητας και τα σχετικά συστήματα ολικής ποιότητας. Για τον σκοπό αυτό είμαι επικεφαλής ενός τμήματος τριών ατόμων στην διεθνή εταιρεία ταχυμεταφορών ΤΝΤ, στην οποία εργάζομαι τα τελευταία χρόνια. Η ΤΝΤ είναι και ο χορηγός μου για τις αποστολές στην Voronia.


Λοιπές πληροφορίες

Η δράση μου είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με τους «παλαιούς» σπηλαιοσυντρόφους μου Αντρέα Χριστοδούλου, Μανώλη Διαμαντόπουλο, Μεθόδιο Ψωμά, Νίκο Μητσάκη αλλά και με τους νεότερους (τα τελευταία 5 χρόνια): Ηλία Καζαή, Peter Σταυρόπουλο και τον εκλιπόντα πρόσφατα Κωστή Λυμάκη. Δεν ξεχνώ επίσης τους Κώστα Φαραζάκη και Γιάννη Σαριδάκη με τους οποίους δουλέψαμε μαζί την περίοδο 1995-1997 στην (ανενεργή σήμερα) Σπηλαιολογική Ομάδα ΤΕΙ Ηρακλείου καθώς και τους Παπαδάκη Αντρέα, Πατραμάνη Στάυρο και Νάθενα Γιάννη, από την παρέα της ΕΣΕ (1992-1994).


Το 1999 ασχολήθηκα για πρώτη φορά με το Canyoning (είχα από νωρίς ερεθίσματα από τον Thierry Monges). To 2003 γνώρισα από κοντά τον Γιώργο Ανδρέου από τον οποίο έμαθα πολλά πράγματα για τα «υγρά φαράγγια». Μαζί διοργανώσαμε την 1η και την 2η σχολή Canyoning, από την οποία "βγήκαν" μερικοί από τους πιο δραστήριους "φαραγγάδες" σήμερα. Κατέχω από τότε τον τίτλο του Εκπαιδευτή Canyoning (από τον ΕΣΕΦ).


Ασχολούμαι από το 1993 με την χαρτογράφηση και το σχετικό με αυτήν λογισμικό. Το 2001 μετάφρασα στα Ελληνικά το λογισμικό Visual Topo στην διάδοση του οποίου αφοσιώθηκα για αρκετά χρόνια. Έτσι σχετίσθηκα με τον προγραμματιστή του, τον Eric David τον οποίο και κάλεσα στην Ελλάδα το 2001 ενώ ταυτόχρονα ολοκλήρωσα τον Ελληνικό Οδηγό χρήσης του εν λόγω λογισμικού. Σήμερα ηγούμαι (μαζί με άλλους) της «Χαρτογραφικής Κοινότητας», μιας άτυπης ομάδας η οποία εργάζεται για την διάδοση των πληροφοριών σχετικών με την χαρτογράφηση σπηλαίων. Τελευταία συνεργάζομαι με τον Luc Le Blanc, προγραμματιστή του Auriga (μια λύση για χαρτογράφηση εντός σπηλαίου με την χρήση Palm) ενώ ανέλαβα πρωτοβουλίες για την πραγματοποίηση και διάδοση στην παγκόσμια κοινότητα της χαρτογράφησης του βαθύτερου σπηλαίου στον κόσμο, της “Voronia – Krubera” (-2140m). Σε ετήσια βάση πραγματοποιώ σεμινάρια για την χρήση H/Y σε σχέση με την σπηλαιολογία μαζί με τον Peter Σταυρόπουλο.


Συνειδητά, δεν έχω επιδιώξει ποτέ να γίνω πρόεδρος σε κάποιο σωματείο ενώ αντίθετα έχω διατελέσει αρκετές φορές Γ. Γραμματέας, θεωρώ ότι στην ηλικία μου χρειάζονται περισσότερα έργα παρά λόγια. Συμμετέχω από την ίδρυσή της, στην Επιτροπή Διαδικτιακής Προβολής της ΣΟΕ που σημαίνει ότι βρίσκομαι (μαζί με άλλους, «πίσω» από την ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας και το Forum της για το οποίο αισθάνομαι υπερήφανος. Είμαι επίσης διαχειριστής της σελίδας του ΣΕΛΑΣ (www.selas.org) από το 1999 η οποία σήμερα έχει εξελιχθεί σε έναν πολυμορφικό ιστιότοπο με πολλές πρωτότυπες υπηρεσίες. Η ενασχόληση μου με την ανάπτυξη ιστοσελίδων είναι εντελώς ερασιτεχνική, εμπειρική δηλ. εθελοντική όπως άλλωστε και η ενασχόληση μου με την σπηλαιολογία.


Έχω ένα αστέρι στην κατάδυση από το 1993 και έχω παρακολουθήσει ένα σχολείο αναρρίχησης το 1996 (ΕΟΣ Ηρακλείου) ενώ έχω κάνει μερικές χειμερινές αναβάσεις και έχω μικρή εμπειρία στο ορειβατικό σκι. Τέλος, έχω πετάξει με αλεξίπτωτο πλαγίας αλλά δεν έχω ολοκληρώσει τα μαθήματα ενώ παρακολουθώ τακτικά μαθήμτα Α' βοηθειών έτσι ώστε να είμαι ενημερωμένος στον τομέα αυτόν (αχρείαστο να είναι...)


Στοιχεία επικοινωνίας

Εάν θέλετε πληροφορίες για κάποια από τις εργασίες ή τις σπηλαιολογικές εξερευνήσεις στις οποίες έχω εμπλακεί, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου είτε μέσω των ιστοσελίδων www.fhs.gr/gr/forum/ ή www.selas.org/phpBB2 ή στείλτε e-mail στο kostas.adamopoulos@selas.org ή τέλος καλέστε στο τηλ. 6942-052-053