Securing trainee
Το παρόν κεφάλαιο (Securing trainee) ΔΕΝ έχει ακόμη ολοκληρωθεί και πολύ πιθανόν να περιέχει πληροφορίες και οδηγίες ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΣ!.
Contents
Μέθοδοι για ασφάλεια κατά την εκπαίδευση
Η διαδικασία της εκπαίδευσης στην σπηλαιολογία και τις τεχνικές μονού σκοινιού πρέπει να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά με πρώτο και σημαντικότερο αυτό της ασφάλειας. Η ασφάλεια προέχει τόσο για τους εκπαιδευόμενους, όσο και για τους εκπαιδευτές. Η εκπαίδευση δεν πρέπει να είναι αδικαιολόγητα κουραστική (οικονομία δυνάμεων) και η ύλη να είναι εύκολα κατανοητή (ο εκπαιδευόμενος να κατανοεί τι κάνει και γιατί το κάνει).
Μια τυπική λοιπόν εκπαιδευτική μέρα θα ξεκινήσει με τον προσεκτικό έλεγχο των υλικών. Κάθε εκπαιδευτής επιβάλλεται να δίνει το παράδειγμα. Προσπαθεί να μεταδίδει στους εκπαιδευόμενους σιγουριά και ηρεμία και δίνει το παράδειγμα. Ελέγχει τους μαθητές του και ζητά από αυτούς να τον ελέγξουν και τους ζητά να το κάνουν αυτό κάθε φορά πριν ξεκινήσουν να κατεβαίνουν σε ένα σπήλαιο. Τα μέλη της σπηλαιοσυντροφιάς ελέγχουν διαρκώς ο ένας τον άλλο. Υπάρχουν παραδείγματα που π.χ. κατα την διάρκεια της ανάβασης είχε ξεβιδωσει ο κεντρικός κρίκος μέλους της ομάδας και το διαπίστωσε ο σπηλαιοσύντροφος. Γενικά είναι μια πολύ καλή συνήθεια το να ελέγχουμε την εξάρτηση μας και την εξάρτηση των συντρόφων μας σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Ο εκπαιδευτής επιβάλλεται με την προσωπικότητα του: δεν χρειάζεται να φωνάζει ή να χειρονομεί. Και σίγουρα δεν θα δεχτεί καμιά έκπτωση στις διαδικασίες!!!
Αυτά σε ότι αφορά τα "γενικά". Ας υποθέσουμε τώρα πως ο εκπαιδευόμενος έχει μόλις ασφαλιστεί και εισέρχεται στην ζώνη προσέγγισης (ζώνη επινινδυνότητας) και κάτω από το άγρυπνο μάτι του εκπαιδευτή του φτάνει στην αρχή του βαράθρου (ή κάτι ανάλογο τέλος πάντων...) ασφαλίζεται στον κρίκο της "αλεξίσφαιρης" κεντρικής δεσιάς μας και ετοιμάζεται - αφού περάσει το σκοινί στον καταβατήρα - να ξεκινήσει την κατάβαση του.
Πώς ο εκπαιδευτής εξασφαλίζει πως δεν θα γίνει το λάθος κι ο εκπαιδευόμενος δεν θα βρεθεί περισσότερο γρήγορα από όσο θα πρέπει στο τέρμα της διαδρομής του σχοινιού; Πως μπορεί γρήγορα και εύκολα ο εκπαιδευτής να επέμβει σε περίπτωση που χρειαστεί χωρίς να καθυστερήση η εκπαίδευση και χωρίς να ταλαιπορηθεί ο εκπειδευόμενος? Ακολουθούν λοιπόν μερικές τεχνικές που εξυπηρετούν σε αυτήν την περίπτωση:
Μέθοδοι ασφάλισης κατά την κατάβαση
Κράτημα του σκοινιού
Στο τέμρα του βαράθρου βρίσκετε 2ος εκπαιδευτής (ή βοηθός) ο οποίος κρατά την άκρη του σκοινιού στο οποίο κατεβαίνει ο εκπαιδευόμενος.
Ασφάλιση με "τροχαλία και φρένο"
Πρόκειται για την κλασική μέθοδο ασφάλισης η οποία προτείνεται από την Γαλλική Σπηλαιολογική Ομοσπονδία.Ο εκπαιδευτής δένει τον εκαιδευόμενο με 2ο σκοινί το οποίο το ασφαλίζει από πάνω με μια τροχαλία και ένα φρένο...
Παράλληλο αρμάτωμα
Πρόκυται για την συνήθης πρακτική στα σεμινάρια των συλλόγων. Πρακτικά αρματώνουμε δύο σκοινιά για την ίδια κατάβαση τα οποία απέχουν τουλάχιστον 1 μέτρο μεταξύ τους. το ένα το χησιμοποιεί ο εκπαιδευόμενος και το άλλο ο εκπαιδευτής. Μπορούν να κατεβαίνουν και οι δύο παράλληλα και ασφαλισμένοι μεταξύ τους με τις μικρές λανιέρες τους (κρίκος με κρίκο). Επιτρέπει την άμεση επέμβαση του εκπαιδευτη και αρκετά καλό έλεγχο του εκπαιδευόμενου.
Ασφάλιση από πάνω
Ο εκπαιδευτής αρματώνει αφήνοντας το διπλάσιο σχοινί από αυτό που χρειάζεται η κατάβαση. Δηλαδή αν η κατάβαση είναι 15 μέτρα αφήνει 30 μέτρα να πέφτουν από το ρελέ. Σε κάθε εκπαιδευόμενο ο εκπαιδευτής μαζεύει το σχοινί πάνω στο ρελέ και σχηματίζει μια "θηλιά" με την μία άκρη κανονικά στο ρελέ και την άλλη σε μισή ψαλιδιά σε κρίκο που βρίσκεται πάνω σε ασφάλεια του ρελέ. Ο εκπαιδευόμενος ξεκινά κανονικά την κατάβαση του κι ο εκπαιδευτής ταίζει συνεχώς την "θηλιά". Αν ο εκπαιδευόμενος κάνει κάποιον λάθος χειρισμό θα σταματήσει στην θηλιά. Η θηλιά μεγαλώνει μέχρι το τέλος της κατάβασης. Η τεχνική έχει άλλο ένα πλεονέκτημα: επειδή έχουμε έτοιμο το διπλάσιο σχοινί υπάρχει άμεσα διαθέσιμο σχοινί παρέμβασης.
